I'm going on an adventure!
5 november 2017 - Kafue National Park, Zambia
Als je over mijn avontuur wilt lezen, kun je het best gelijk doorscrollen naar ‘Kafue National Park’.
Maar ik vertel eerst iets over de rest van afgelopen week. Na de regen op zaterdag, is de temperatuur langzaam weer opgelopen naar 30 graden. Iets koeler dan daarvoor dus. Wanneer het regent zit alles hier binnen no-time onder de blubber, omdat het van die stoffige wegen zijn. Dus op zich wel fijn dat het tot nu toe redelijk droog is geweest.
Maandag arriveerde hier een zweedse arts. Zij is hier vrijwillig voor zes weken om haar tropenkennis een beetje op te frissen. Het is een hele leuke vrouw en het is fijn af en toe met een westerse arts te praten over de gang van zaken hier, want zij loopt deels tegen dezelfde dingen aan. En zij is vrij nauwkeurig en ze weet veel, dus ik ga ook zeker een paar dagen met haar mee lopen. Begin van de week waren de hechtdraden op die nodig zijn voor keizersnedes. Ik heb er verder niet echt meer iets van gehoord, maar ik hoop dat dat ondertussen opgelost is, want het kunnen uitvoeren van keizersnedes is soms gewoon noodzakelijk. Ik heb best wat patienten gezien in de outpatient department (beetje combi tussen poli en seh). Het is wel irritant dat er dan bijna altijd iemand moet vertalen. Er waren ook best wat jongens van de high school, die spreken allemaal keurig engels, dus dat is makkelijker. Ik denk dat het zo druk is, omdat hun examens bijna beginnen ; ). Verder waren er deze week voor het eerst wel operaties waar we bij konden zijn. Het waren maar kleine ingrepen, vooral het schoonmaken van wonden. De anesthesie bij de kinderen werd gemonitord met enkel een saturatiemeter (zuurstofgehalte in je bloed) en daarbij werd ook de pols gemeten. Maar geen bloeddruk, geen ecg, geen ademhaling dus.
Deze week viel het me op dat wanneer ik tegen mannen zeg dat ik uit Nederland kom, ze vaak over het nederlandse voetbal beginnen. Over Arjen Robben en Robin van Persie bijvoorbeeld. Dat Nederland zich nu niet eens heeft weten te kwalificeren weten ze vaak niet geloof ik (oke, behalve de duitse student die het niet kon laten dat er even in te wrijven). Mijn New Zealandse huisgenoot (een man dus) heeft een keer geprobeerd alle namen van ons national elftal uit te spreken. Wat vrij hilarisch is en soms niet te begrijpen tot je leest welke naam hij probeerde uit te spreken.
Op woensdag waren we uitgenodigd bij onze huishoudster. Het duurde ongeveer drie uur voor het eten klaar was (op twee kolenvuurtjes). Maar het was wel heel leuk om te zien hoe zij het eten bereid en hoe haar huis eruit ziet. Zij slacht zelf de kippen die ze koopt bijvoorbeeld en ze liet ons zien hoeveel kracht je nodig hebt om een flinke pan nshima (van maismeel) te maken. Mijn huisgenootje had een focchia brood en koekjes gebakken en die vielen beiden erg in de smaak bij de hele familie.
Op donderdag besloot ik heel spontaan naar Lusaka te gaan. Ik moest sowieso op vrijdag of zaterdag mijn visum verlengen in Mazabuka of Lusaka en het transport daar naartoe is niet zo eenvoudig, zeker omdat het ziekenhuis nog steeds geen geld heeft voor benzine voor zover ik weet. En je moet dus of een taxi regelen of dik betalen voor het vervoer geregeld door het ziekenhuis. Dus toen de dr. vertelde dat hij donderdagmiddag naar Lusaka zou gaan en zondag weer terug zou rijden, leek me dat een goede gelegenheid een weekendje naar Lusaka te gaan. Ik moest in korte tijd mijn spullen pakken, dus toen ik in de auto stapte, wist ik nog niet goed naar welk hostel ik zou gaan en wat voor trip ik vanuit daar zou kunnen maken. Ik heb op donderdagmiddag gelijk mijn visum kunnen verlengen en via een backpackershostel heb ik een trip naar Kafue National Park geregeld. Vrijdagochtend heen met de bus en de volgende dag op zaterdag weer terug naar Lusaka.
Het grappige is dat ik in dat backpackerhostel twee Nederlanders tegenkwam, waarvan 1 meisje dus ook een geneeskundestudent blijkt te zijn, die aanstaande maandag ook begint met een coschap in Chikankata! Dus ik heb haar al het een en ander kunnen vertellen en ik ben heel blij dat ik dus niet alleen achterblijf wanneer mijn New Zealandse huisgenoten in de loop van volgende week weer vertrekken. Het was natuurlijk ook fijn om even nederlands te kunnen praten, want de hele tijd engels spreken kost gewoon best wat energie.
Kafue National Park
Heel kort iets over Kafue National Park. Het grootste en oudste nationale park van Zambia. Het is op het Krugerpark na het grootste nationale park van Afrika (wat ik eerlijk gezegd helemaal niet wist). Qua oppervlak (22400km) is het ongeveer even groot als Belgie.
Ik heb de bus genomen van Lusaka naar Hookbridge (ongeveer 4 uur rijden). Daar werd ik opgepikt door iemand van de Lodge. Eenmaal aangekomen bij de Lodge bleek dit een klein paradijsje aan het water te zijn. Mijn huisje lag aan het water, met een veranda’tje. Je kunt hier alleen niet zwemmen in het water (vanwege de krokodillen o.a.), maar er was een klein zwembad waar ik een heerlijke duik heb genomen. In Chikakanata kan dat niet, het enige water daar is van de dam, maar dat is heel vies water. Van 16.45 – 20.00 had ik een privegamedrive met chauffeur en spotter in hete gebied redelijk dichtbij de lodge (dat valt niet onder het ‘echte’ nationale park waar je ook nog entree voor moet betalen), maar er leven genoeg dieren. De dag voordat ik er was hebben ze daar nog een leeuw gezien, toen ik er was helaas niet. Rond half zeven is de zonsondergang hier al, dus we hebben ook een tijd met vrij fel licht gezocht naar dieren die meer in het donker leven. Meestal zie je eerst alleen de ogen oplichten en daarna zie je de rest van het dier. Ik heb geprobeerd een lijstje te maken van alles wat ik heb gezien (zie hieronder). Sommige dieren waren van erg ver weg trouwens hoor. Toen ik terugkwam kreeg ik een driegangendiner (wat eigenlijk helemaal niet zo leuk is in je eentje, het is veel leuker om lekker te kletsen, maar goed). Daarna ben ik vroeg naar bed gegaan, want de volgende ochtend werd ik alweer om 4.30 gewekt, om een vroege gamedrive echt in het nationale park te maken. Dit keer was er een brits echtpaar mee. Voor hun was het ook de eerste keer, maar zij waren wel keurig in camouflage kleuren inclusief zonnehoedje allebei. Ik had daar dus echt geen moment bij stilgestaan tot ik hen zag. Ik had alleen bedacht dat ik met warm genoeg moest kleden. Nu maakte het niets uit volgens mij, die beesten horen de auto toch wel. Dit keer hebben we o.a. olifanten, zebra’s, nijlpaarden, krokkodillen, antilopes en gele bavianen gezien (de lijst hieronder is uitgebreider en ik heb een apart foto-album gemaakt, het is lastig foto’s maken, maar het geeft in ieder geval een beeld ; ) Om elf uur werd ik gedropt op de plek waar bussen langskomen en ik heb daar bijna drie uur zitten wachten tot er eindelijk een was die niet volzat. Al met al ben ik heel blij ben ik heel blij met mijn eerste safari en ik heb er sowieso nog 1 tegoed in het krugerpark in Zuid-Afrika straks : )
Maar nu eerst nog twee weken in Chikankata.
Liefs!
Vrijdagavond gespot:
Waterbok
Reedbuck (bergrietbok)
Visarend (vlag )
Saddle-billed stork(zadelbekooievaar)
Warthog (knobbelzwijn)
Nightjar (nachtzwaluw)
Impala
Puku
White tailed mongoose (witstaartmangoeste)
Genet cat (genetta)
Zaterdag gespot (alleen de nieuwe dieren):
Bushpig
Kudu (koedoe)
Olifant
Lichtensteins hartebeest
Gele bavianen
Eekhoorn
Oribi
Wattled crane (Lelkraanvogel)
Zebra
Olifanten
Nijlpaard
Krokodil
Kingfisher (ijsvogel)
Parelhoenders
Bushbock (bosbok) met stipjes
Ps. Mocht je namen zien die niet kloppen, laat het me dan weten. Ik kon de spotter niet altijd goed verstaan met zn accent ; )
Maar ik vertel eerst iets over de rest van afgelopen week. Na de regen op zaterdag, is de temperatuur langzaam weer opgelopen naar 30 graden. Iets koeler dan daarvoor dus. Wanneer het regent zit alles hier binnen no-time onder de blubber, omdat het van die stoffige wegen zijn. Dus op zich wel fijn dat het tot nu toe redelijk droog is geweest.
Maandag arriveerde hier een zweedse arts. Zij is hier vrijwillig voor zes weken om haar tropenkennis een beetje op te frissen. Het is een hele leuke vrouw en het is fijn af en toe met een westerse arts te praten over de gang van zaken hier, want zij loopt deels tegen dezelfde dingen aan. En zij is vrij nauwkeurig en ze weet veel, dus ik ga ook zeker een paar dagen met haar mee lopen. Begin van de week waren de hechtdraden op die nodig zijn voor keizersnedes. Ik heb er verder niet echt meer iets van gehoord, maar ik hoop dat dat ondertussen opgelost is, want het kunnen uitvoeren van keizersnedes is soms gewoon noodzakelijk. Ik heb best wat patienten gezien in de outpatient department (beetje combi tussen poli en seh). Het is wel irritant dat er dan bijna altijd iemand moet vertalen. Er waren ook best wat jongens van de high school, die spreken allemaal keurig engels, dus dat is makkelijker. Ik denk dat het zo druk is, omdat hun examens bijna beginnen ; ). Verder waren er deze week voor het eerst wel operaties waar we bij konden zijn. Het waren maar kleine ingrepen, vooral het schoonmaken van wonden. De anesthesie bij de kinderen werd gemonitord met enkel een saturatiemeter (zuurstofgehalte in je bloed) en daarbij werd ook de pols gemeten. Maar geen bloeddruk, geen ecg, geen ademhaling dus.
Deze week viel het me op dat wanneer ik tegen mannen zeg dat ik uit Nederland kom, ze vaak over het nederlandse voetbal beginnen. Over Arjen Robben en Robin van Persie bijvoorbeeld. Dat Nederland zich nu niet eens heeft weten te kwalificeren weten ze vaak niet geloof ik (oke, behalve de duitse student die het niet kon laten dat er even in te wrijven). Mijn New Zealandse huisgenoot (een man dus) heeft een keer geprobeerd alle namen van ons national elftal uit te spreken. Wat vrij hilarisch is en soms niet te begrijpen tot je leest welke naam hij probeerde uit te spreken.
Op woensdag waren we uitgenodigd bij onze huishoudster. Het duurde ongeveer drie uur voor het eten klaar was (op twee kolenvuurtjes). Maar het was wel heel leuk om te zien hoe zij het eten bereid en hoe haar huis eruit ziet. Zij slacht zelf de kippen die ze koopt bijvoorbeeld en ze liet ons zien hoeveel kracht je nodig hebt om een flinke pan nshima (van maismeel) te maken. Mijn huisgenootje had een focchia brood en koekjes gebakken en die vielen beiden erg in de smaak bij de hele familie.
Op donderdag besloot ik heel spontaan naar Lusaka te gaan. Ik moest sowieso op vrijdag of zaterdag mijn visum verlengen in Mazabuka of Lusaka en het transport daar naartoe is niet zo eenvoudig, zeker omdat het ziekenhuis nog steeds geen geld heeft voor benzine voor zover ik weet. En je moet dus of een taxi regelen of dik betalen voor het vervoer geregeld door het ziekenhuis. Dus toen de dr. vertelde dat hij donderdagmiddag naar Lusaka zou gaan en zondag weer terug zou rijden, leek me dat een goede gelegenheid een weekendje naar Lusaka te gaan. Ik moest in korte tijd mijn spullen pakken, dus toen ik in de auto stapte, wist ik nog niet goed naar welk hostel ik zou gaan en wat voor trip ik vanuit daar zou kunnen maken. Ik heb op donderdagmiddag gelijk mijn visum kunnen verlengen en via een backpackershostel heb ik een trip naar Kafue National Park geregeld. Vrijdagochtend heen met de bus en de volgende dag op zaterdag weer terug naar Lusaka.
Het grappige is dat ik in dat backpackerhostel twee Nederlanders tegenkwam, waarvan 1 meisje dus ook een geneeskundestudent blijkt te zijn, die aanstaande maandag ook begint met een coschap in Chikankata! Dus ik heb haar al het een en ander kunnen vertellen en ik ben heel blij dat ik dus niet alleen achterblijf wanneer mijn New Zealandse huisgenoten in de loop van volgende week weer vertrekken. Het was natuurlijk ook fijn om even nederlands te kunnen praten, want de hele tijd engels spreken kost gewoon best wat energie.
Kafue National Park
Heel kort iets over Kafue National Park. Het grootste en oudste nationale park van Zambia. Het is op het Krugerpark na het grootste nationale park van Afrika (wat ik eerlijk gezegd helemaal niet wist). Qua oppervlak (22400km) is het ongeveer even groot als Belgie.
Ik heb de bus genomen van Lusaka naar Hookbridge (ongeveer 4 uur rijden). Daar werd ik opgepikt door iemand van de Lodge. Eenmaal aangekomen bij de Lodge bleek dit een klein paradijsje aan het water te zijn. Mijn huisje lag aan het water, met een veranda’tje. Je kunt hier alleen niet zwemmen in het water (vanwege de krokodillen o.a.), maar er was een klein zwembad waar ik een heerlijke duik heb genomen. In Chikakanata kan dat niet, het enige water daar is van de dam, maar dat is heel vies water. Van 16.45 – 20.00 had ik een privegamedrive met chauffeur en spotter in hete gebied redelijk dichtbij de lodge (dat valt niet onder het ‘echte’ nationale park waar je ook nog entree voor moet betalen), maar er leven genoeg dieren. De dag voordat ik er was hebben ze daar nog een leeuw gezien, toen ik er was helaas niet. Rond half zeven is de zonsondergang hier al, dus we hebben ook een tijd met vrij fel licht gezocht naar dieren die meer in het donker leven. Meestal zie je eerst alleen de ogen oplichten en daarna zie je de rest van het dier. Ik heb geprobeerd een lijstje te maken van alles wat ik heb gezien (zie hieronder). Sommige dieren waren van erg ver weg trouwens hoor. Toen ik terugkwam kreeg ik een driegangendiner (wat eigenlijk helemaal niet zo leuk is in je eentje, het is veel leuker om lekker te kletsen, maar goed). Daarna ben ik vroeg naar bed gegaan, want de volgende ochtend werd ik alweer om 4.30 gewekt, om een vroege gamedrive echt in het nationale park te maken. Dit keer was er een brits echtpaar mee. Voor hun was het ook de eerste keer, maar zij waren wel keurig in camouflage kleuren inclusief zonnehoedje allebei. Ik had daar dus echt geen moment bij stilgestaan tot ik hen zag. Ik had alleen bedacht dat ik met warm genoeg moest kleden. Nu maakte het niets uit volgens mij, die beesten horen de auto toch wel. Dit keer hebben we o.a. olifanten, zebra’s, nijlpaarden, krokkodillen, antilopes en gele bavianen gezien (de lijst hieronder is uitgebreider en ik heb een apart foto-album gemaakt, het is lastig foto’s maken, maar het geeft in ieder geval een beeld ; ) Om elf uur werd ik gedropt op de plek waar bussen langskomen en ik heb daar bijna drie uur zitten wachten tot er eindelijk een was die niet volzat. Al met al ben ik heel blij ben ik heel blij met mijn eerste safari en ik heb er sowieso nog 1 tegoed in het krugerpark in Zuid-Afrika straks : )
Maar nu eerst nog twee weken in Chikankata.
Liefs!
Vrijdagavond gespot:
Waterbok
Reedbuck (bergrietbok)
Visarend (vlag )
Saddle-billed stork(zadelbekooievaar)
Warthog (knobbelzwijn)
Nightjar (nachtzwaluw)
Impala
Puku
White tailed mongoose (witstaartmangoeste)
Genet cat (genetta)
Zaterdag gespot (alleen de nieuwe dieren):
Bushpig
Kudu (koedoe)
Olifant
Lichtensteins hartebeest
Gele bavianen
Eekhoorn
Oribi
Wattled crane (Lelkraanvogel)
Zebra
Olifanten
Nijlpaard
Krokodil
Kingfisher (ijsvogel)
Parelhoenders
Bushbock (bosbok) met stipjes
Ps. Mocht je namen zien die niet kloppen, laat het me dan weten. Ik kon de spotter niet altijd goed verstaan met zn accent ; )
De foto's komt aardig in de buurt van het wildpark in Ghana, maar jij hebt wel de zebra's erbij!